Siemowit III Trojdenowic zmarł 16 czerwca 1381 roku. Jego następcą został Siemowit IV, który wkrótce po śmierci ojca – 8 marca 13812 roku – postanowił nadać prawo chełmińskie Gostyninowi i uregulować świadczenia mieszczan na rzecz książęcej władzy.
Miasto było lokowane – podobnie jak Płock – na prawie, które obowiązywało również w krzyżackim Chełmnie (więcej o lokowaniu na prawie chełmińskim – TUTAJ). Gostynin zyskał prawo wykonywania w swoich granicach sądów. Nie dotyczyło ono jednak mazowieckiej szlachty i ludzi zamieszkujących książęce dobra. Siemowit IV ustalił wysokość książęcego czynszu od każdego kramu kupieckiego, siedliska i warsztatu rzemieślniczego (na 1 grosz) oraz z każdej włóki osiadłej (24 grosze).
Czynsz płacony był zwyczajowo w świętego Marcina czyli 11 listopada. Miasto otrzymywało połowę czynszu książęcego z postrzygalni sukna i miejskiej łaźni (druga połowa trafiała do kasy książęcej), a także całość opłat z miejskiej wagi i wzorcowych miar objętości (korca zboża i kłody piwa). Gostynińscy mieszczanie zwolnieni zostali od ceł w obrębie całego księstwa.
W Gostyninie ustanowiony został wójt, powołano radę miejską. Miasto otrzymało również herb oraz opatrzoną nim pieczęć miejską. Dzięki lokowaniu miasto zaczęło się rozwijać, stając się nie tylko ośrodkiem wymiany i usług, ale również produkcji. Dynamiczny rozwój różnych sfer życia gospodarczego przyczynił się do wzrostu zamożności mieszkańców nie tylko samego Gostynina, ale całej ziemi gostynińskiej.
Wśród praw, które zostały nadane Gostyninowi, najważniejsze było prawo ważenia piwa (mówi się, że należało ono wówczas do najlepszych w okolicy, o czym świadczyć może fakt, że trafiało również na dwór książęcy), prawo do wyrobu gorzałki (w owych czasach traktowanej jako lekarstwo) oraz prawo do urządzania targów w każdy wtorek.
Warto podkreślić, że niemal w tym samym czasie lokowane było również Kutno (więcej na ten temat TUTAJ), które było miastem prywatnym Andrzeja z rodu Ogończyków. Z czasem na terenie ziemi łęczyckiej powstały kolejne prywatne miasta: Łąkoszyn, Krośniewice, Oporów i Żychlin. Dokładny czas ich lokacji jest jednak trudny do ustalenia.
W pobliżu Gostynina niemal w tym samym czasie powstawały kolejne osady, które tworzone były kosztem książęcej puszczy, aby stać się rolniczym zapleczem miasta, systematycznie się rozwijającego i przyciągającego nowych mieszkańców z okolicy. Dzięki temu jeszcze jako miasto książęce Gostynin przekroczył liczbę 1 tysiąca mieszkańców.
Dziękuję za kolejne historyczne nowinki.
Historia jest ciekawa, w szczególności ta która dotyczy nas
Ciekawostki